Hello Mister. Picture?

Selamat Datang,

Hier ben ik weer. Weer een nieuw verhaaltje vanuit een ander deel van onze aardbol. Dit keer een beknopte samenvatting van mijn belevenissen tijdens mijn eerste maand stage lopen in Indonesië. Voor de mensen die geen flauw idee hebben wat ik hier aan het uitspoken ben, hier een korte uitleg: Ik loop stage op de Economische Afdeling van de Nederlandse Ambassade in Jakarta, Indonesië. Mijn werkzaamheden tot nu zijn erg uiteenlopend, waar ik jullie verder niet mee zal belasten.

Om even een beeld te schetsen hoe ik hier ongeveer leef, luister en huiver: Ik woon hier in een zogenaamde ‘kost’, dat is het best vergelijkbaar met een hotelkamer. Dit betekent dus ook dat dagelijks mijn kamer wordt schoongemaakt, ook wordt hier mijn (af)was dagelijks voor mij gedaan. Het is een vrij simpele kamer met een TV,bed,kast,bureau en een bijbehorende badkamer. Niet verkeerd dus. Omdat het dus een soort hotelkamer is, heb ik tot nu toe nog steeds geen flauw idee wie mijn buurman of buurvrouw zijn, laat staan mijn andere ‘kost’ bewoners. Dat is dan dus ook meteen het grootste nadeel van het leven in Kost, het is niet gemakkelijk om andere mensen te leren kennen. Mijn kost is op ongeveer 25 minuten loopafstand van mijn werk, dus iedere dag na het werk loop ik naar huis. ’S Ochtends is mijn nachtrust echter te kostbaar, dus dan neem ik gewoon de taxi naar het werk, dat duurt meestal zo’n 10 minuten. Helaas zit daar wel een flink prijskaartje aan vast, maar liefst 15.000 Roepiah. Wat dus neerkomt op ongeveer 90 eurocent.

Nu ik dit verhaaltje aan het schrijven ben besef ik eigenlijk dat er niet heel veel boeiends te vermelden valt(misschien kun je nu dus maar beter stoppen met lezen, hint?!), maandag t/m vrijdag van 08H00 tot 17H00 op kantoor is nou eenmaal niet zo denderend. Misschien vraag je je dan af wat zoal in de avonduren doet? Op vrijdag of zaterdag meestal die enorme werkdruk proberen los te laten dmv een feestje in een van de vele discotheken hier in Jakarta. Op een andere doordeweekse avond, wordt ook de bioscoop hier regelmatig bezocht, een kaartje voor de film kost namelijk minder dan 2 euro. Verder voetbal ik op maandag- en dinsdagavond met wat lokale jongens op een Futsal veldje bij mij in de buurt. Als enige ‘bule’ (blanke) op de velden val ik hier natuurlijk al snel op; ik heb een tijdje gedacht dat dat aan mijn toch wel meer dan bovengemiddelde voetbalkwaliteiten lag, maar helaas blijkt dat toch niet het geval te zijn, een blanke persoon blijkt nog steeds in sommige wijken een bijzondere verschijning te zijn namelijk. Daarom ben ik ondertussen ook al op menig fotocamera vastgelegd , wat uiteraard ook wel enigszins begrijpelijk is als je de 'looks' zoals ik heb ;). Dat gaat meestal als volgt: 'Hello Mister, can I take picture?' En als het jeugdige dames zijn, dan kan er meestal ook nog een giechelende ' you are handsome sir' vanaf. Dit doet uiteraard geen afbreuk aan mijn zelfbeeld, haha. Genoeg daarover.

Heb ik nou helemaal niets interessants beleefd in de 5 weken dat ik hier nu hier ben? Van de interessante dingen die ik heb meegemaakt, én ook geschikt zijn om via deze weg het world-wide-web in te knallen, is het misschien leuk om te vermelden dat ik vorige week voor 4 dagen naar Singapore ben gegaan. Ik moest namelijk binnen één maand het land eventjes uit om mijn ‘dienstvisum’ te laten activeren zodat ik de komende 5 maanden legaal hier mag verblijven. Zo gezegd, zo gedaan; voor 70 euro een retourtje Singapore geboekt.
Singapore heeft veel dingen gemeen met Hong Kong. Het is een rijke stad (land), het is westers, alles is super goed en efficiënt geregeld, en het is duur (heel duur). Op de luchthaven in Jakarta had ik van tevoren nog gauw een cityguide gekocht, zo dat ik toch enigszins een idee had hoe ik mij daar een kleine 4 dagen kon gaan vermaken. Uiteindelijk heel veel van Singapore gezien, alle interessante bezienswaardigheden heb ik af kunnen vinken van mijn to-do-list. Van dinsdagavond tot vrijdagavond heb ik dus in Singapore gezeten, om vervolgens zaterdagochtend om 05H00 te vertrekken naar de Thousand Islands. Pulau Seribu, zoals het hier wordt genoemd, is een eilandengroep op ongeveer 3 uurtjes varen vanaf Jakarta. Ondanks dat hier erg mooie stranden en kraakhelder water te vinden is, is deze bestemming (gelukkig) nog niet bekend bij de buitenlandse toeristen. Hier hebben we dus 2 daagjes voornamelijk gesnorkeld, gezwommen en verder rustig aan gedaan. Altijd lekker om even aan de drukke stad te ontsnappen.

Ik vermaak me hier wel dus, daar hoeven jullie je geen zorgen over te maken. Ik ga nu maar weer eens een Nasi Goreng verorberen voor lunch, wéér inderdaad, ik denk dat de teller nu staat zo rond de 117 nasi gorengs in 5 weken tijd…. Tot de volgende!

Sampai Jumpa,

Thomas